Ποια αγάπη για ποια Πατρίδα...Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Σάββατο, 16 Ιούνιος 2018 21:06
  • Συντακτική Ομάδα
  • Έχεις Mail

Ακούς τηλεόραση, διαβάζεις τα νέα από το ιντερνέτ, ξημεροβραδιάζεσαι στο Facebook και παθιάζεσαι. Παθιάζεσαι για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας, παθιάζεσαι για τους κακούς πολιτικούς, ακούς κάποιους να κηρύττουν μίσος και διχασμό, πετάς ένα "όλοι ίδιοι είναι", ή ακόμη χειρότερα "προδότες θέλετε κρεμάλα" και είσαι ήσυχος πως έχεις κάνει το καθήκον σου ως αγνός και αφοσιωμένος πατριώτης. Πηγαίνεις και σε συλλαλητήρια τυλιγμένος σημαίες και ακούς εκστασιασμένος τον κάθε τυχάρπαστο που σου πετάει δήθεν πατριωτικές κορώνες, βρίζει και εκφράζει όσο μίσος μπορεί, εναντίον όλων εκείνων που διαφωνούν μαζί του…

Ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα ο φτηνός, δημαγωγικός εθνολαϊκίστικος δήθεν πατριωτισμός, δεν είχε τόση πέραση. Διαβάζεις στα social media τι γίνεται και παθαίνεις πλάκα. Που βρέθηκε τόσο μίσος; Τόση ένταση; Τόση ημιμάθεια και τόση υποκρισία; Που βρέθηκε τόσος εγωισμός εντέλει που οδηγεί κυριολεκτικά στην παράνοια;

Δυστυχώς δεν μας ψεκάζουν, αν γινόταν θα είχαμε μια κάποια δικαιολογία, αλλά δεν μας ψεκάζουν. Απλά τώρα σκάει σαν πελώριο κύμα,  η απέραντη θάλασσα των μεγαλοϊδεατισμών με τις οποίες έχουν γαλουχηθεί γενιές και γενιές Ελλήνων.

Μια εμμονή στην παρελθοντολατρεία, στα μεγαλεία της φυλής, στην αίσθηση της μοναδικότητας και της ανωτερότητας έναντι των άλλων λαών. Ένας αχταρμάς υπερηφάνειας και μισαλλοδοξίας, μια λατρεία της θυσίας και τελικά της ήττας.

Μας αρέσει να θεωρούμε τη χώρα μας μικρά, πτωχή, πλην όμως τίμια, κατατρεγμένη από όλους, αδικημένη. Την ίδια στιγμή πιστεύουμε ότι είμαστε ανώτεροι –γι αυτό μας φαίνεται εντελώς λογικό ότι όλοι μας επιβουλεύονται. Είμαστε καχύποπτοι, πιστεύουμε στις συνωμοσίες…νομίζουμε ότι όλοι είναι εναντίον μας. Έτσι  είμαστε έτοιμοι για οποιαδήποτε θυσία, έτσι δηλώνουν οι περισσότεροι, έναντι ενός οποιουδήποτε ιδεολογικού- ιδεοληπτικού  «ιδανικού». Έχουμε στερεότυπα και τελικά επαναπαυόμαστε στο ένδοξο παρελθόν. Όσοι δεν μπορούν να ενταχθούν σε όλο αυτό το αφήγημα, απλά αποσύρονται ή φεύγουν και δημιουργούν σε άλλες χώρες τις δικές τους επιτυχίες.

Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που οι κοινωνίες γίνονται ολοένα και περισσότερο ανοικτές, που οι περισσότερες χώρες και λαοί, πασχίζουν μέσα από την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, καινοτομιών, την επέκταση των ελευθεριών και την εξάλειψη στερεοτύπων και στρεβλώσεων, προσπαθούν και πετυχαίνουν ολοένα και περισσότερα στον τομέα της ανάπτυξης όχι μόνο της οικονομικής, αλλά και της πολιτισμικής, των τεχνολογιών, των επιστημών, της ελευθερίας και του πολιτισμού.

Εμείς ομφαλοσκοπούμε. Ομφαλοσκοπούμε διεκδικώντας ακόμη δάφνες του παρελθόντος, χωρίς μάλιστα να το γνωρίζουμε καλά,  έχοντας στην κυριολεξία παραιτηθεί από τις προσπάθειες για το μέλλον…Αλήθεια αν κοιτάξουμε γύρω μας πόσες συζητήσεις γίνονται για το μέλλον αυτής της χώρας; Πόσες διαδηλώσεις; Πόσες ώρες και πόσα post στα social media απασχολούνται με την πρόοδο και το μέλλον;

Η αγάπη για την πατρίδα, δεν είναι εν τέλει ένας ανταγωνισμός μεγάλων λόγων και έξαρσης μίσους έναντι των άλλων, αγάπη προς την πατρίδα είναι η έμπρακτη συνεισφορά στην πατρίδα. Με δουλειά, με προσπάθεια, με έμπνευση, με συνεργασία, με σεβασμό των άλλων πατρίδων, κυρίως με αυτογνωσία και βαθειά, αμερόληπτη γνώση του παρελθόντος, με στόχο όμως και μόνιμο προσανατολισμό την προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον.

Δυστυχώς όμως ο διχασμός και το μίσος, εξακολουθούν να εκφράζονται από πολλούς ως   αγάπη για την πατρίδα!

Εννοείται, ότι όσο συνεχίζεται αυτό τόσο κακό κάνουμε τελικά στην Πατρίδα μας!