Πόρτες - Πλακωτό - Φεύγα και άντε κι ένα ασσόδυο για να δούμε ποιος βγαίνει νικητής και ποιος χαμένος.
Της Ελίνας Λαγουδάκη
Αμφίδρομο παιχνίδι, εναλλαγή νικητών και νικημένων. Βλέπετε στις μέρες μας, το "τάβλι" δεν είναι ένα άκρως αντρικό παιχνίδι ώστε ο νικητής να είναι πάντα ο άντρας. Λίγο πολύ κάθε γυναίκα έχει νικήσει σε ένα τέτοιο τουρνουά. Νικητής, λοιπόν, είναι αυτός που φεύγει. Αυτός που την επόμενη στιγμή σκέφτεται το επόμενο κιόλας παιχνίδι.
Έτσι είναι το μεγαλύτεο ποσοστών το σχέσεων σήμερα. Κάποιους τους αφορά απλά να παίξουν, κάποιοι μετράνε ήτες και νίκες και κάποιοι κάνουν τα πάντα έστω και για μια παρτίδα.
Τελικά όμως τι έχει σημασία; Οι νίκες, τα παιχνίδια, οι εξάρες ή τίποτα από αυτά; Αλήθεια, υπάρχει κάτι πραγματικό στο "τάβλι" αυτό; Αν κάποιος μπει στο παιχνίδι χωρίς να το θέλει, χάνει μόνο τη παρτίδα ή μένει κολλημένος εκεί να κοιτάει τα "στατιστικά";
Το βασικό ποιο είναι όμως; Τι ψάχνουμε; Κάποιον να παίξουμε απλά; Ή μετράει και το μυαλό;
Δέχομαι πως και οι παρτίδες έχουν τη γλύκα σου και κάτι μαθαίνεις... Αλλά ειλικρινά, αν δεν μπορείς να κάνεις έρωτα με το μυαλό γιατί να ταλαιπωρήσεις το σώμα σου;
