Όταν οι αγαναχτισμένοι γιουχάιζαν και απαιτούσαν «να καεί να καεί το μ…λο η βουλή», θεωρήθηκε ότι ήταν απλά «αγανακτισμένοι» από τα μνημόνια…Όταν επιτίθονταν στο Κωστή Χατζηδάκη, σε διαδήλωση της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ, πολλοί ήταν εκείνοι που επικροτούσαν…όταν διέλυαν την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, προπηλακίζοντας τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, κάποιοι επίσης επικροτούσαν (βλέπε τότε ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ), γιατί λέει είχαν κάποιο δίκιο οι «αγανακτισμένοι» πολίτες…όταν στην πατρίδα μου το Ρέθυμνο, πετούσαν αυγά σε ντόπιο υφυπουργό, πάλι κάποιοι επικροτούσαν...Αργότερα επιτέθηκαν στον Κουμουτσάκο, στην πλατεία Συντάγματος σε συγκέντρωση Ποντιακών σωματείων, και κάποιοι πάλι επικρότησαν. Είναι πολλοί που δυστυχώς «επικρότησαν» την επίθεση στο Δήμαρχο θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, γιατί λέει προκαλούσε, είναι ανθέλληνας κλπ. και είναι περισσότεροι εκείνοι που σχετικοποιούν τη φασιστική αυτή πράξη με εκφράσεις , «κακώς τον χτύπησαν καταδικάζω, αλλά κι αυτός ας μη προκαλούσε…κλπ)
Έτσι στη χώρα που μας αρέσει να βαυκαλιζόμαστε ότι γεννήθηκε η Δημοκρατία, έρπει εμφανώς πια ο φασισμός, γιατί και οι φασίστες, αυτοπροσδιορίζονται ως δημοκράτες, αλλά για το φασίστα, δημοκρατία σημαίνει αυτό που πιστεύει αυτός και όχι οι άλλοι, δικαιώματα έχει μόνο αυτός και όχι οι άλλοι και βέβαια, περισσεύει το μίσος απέναντι σε κάθε τι διαφορετικό, σε κάθε τι που αμφισβητεί τα στερεότυπα, τις ιδεοληψίες ή και τα συμφέροντά του.
Οι Φασίστες είναι παντού, διαχέονται οριζόντια σχεδόν σε όλα τα πολιτικά κόμματα, αν και σε ορισμένα υπερεκπροσωπούνται…και βέβαια, ουδέποτε παραδέχονται ότι είναι φασίστες…είναι σαν το ρατσιστή που λέει, δεν είμαι εγώ ρατσιστής, αυτός είναι μαύρος.
Δυστυχώς κάποιες πολιτικές δυνάμεις, έχουν τεράστιες ευθύνες για την ανάπτυξη του Φασισμού, ο οποίος ενώ ήταν κρυμμένος κάτω από την ευωχία των δεκαετιών 1990-2010, εντούτοις έκανε συχνά πυκνά την παρουσία του είτε με τον κόκκινο, είτε με το μαύρο μανδύα του…αλλά έσκασε σαν βόμβα μολότωφ στη Μαρφίν, σαν μαχαιριά στο Φύσσα, σαν επίθεση σε όποιον έχει διαφορετική άποψη.
Έτσι η ακροδεξιά και η ακροαριστερά στην Ελλάδα, έχουν να επιδείξουν συχνές φασιστικές πρακτικές, με μόνη διαφοροποίηση στους στόχους. Οι μεν π.χ. μπορεί να δέρνουν ή να σκοτώνουν μετανάστες, οι δε να σκοτώνουν αστυνομικούς…
Όμως το χειρότερο από όλα είναι αυτό που διαφάνηκε ως απλός κίνδυνος στην αρχή της οικονομικής κρίσης, αλλά τώρα είναι πραγματικότητα.
Η μαζικοποίηση της «δικαιολόγησης» της βίας σε καλή και κακή, και η σχετικοποίηση στην εφαρμογή των κανόνων της δημοκρατίας. Είναι πολύ χειρότερο κάποιος να σχετικοποιεί την εγκληματική βαρύτητα της βάναυσης συμπεριφοράς προς τον Μπουτάρη, προτάσσοντας δήθεν προκλήσεις του με τις αντισυμβατικές δηλώσεις και θέσεις του. Είναι κι αυτός φασισμός, αλλά με φύλλο συκής μπροστά του.
Σε μια δημοκρατία είναι συγκεκαλυμμένος φασισμός η «δικαιολόγηση» κάθε μορφής βίας εξ αιτίας της συμπεριφοράς ή της εικαζόμενης συμπεριφοράς των θυμάτων. Είναι φασισμός οι επιθέσεις του κάθε Ρουβίκωνα εναντίον όποιου νομίζει ότι πρέπει να τιμωρηθεί. Είναι φασισμός οι επιθέσεις σε μετανάστες από ακροδεξιούς. Είναι φασισμός ή κάθε μορφής αλαζονική ανάληψη αυτόβουλης πρωτοβουλίας τιμωρίας όποιου δεν συμφωνεί μαζί μας, ακόμη και αν έχει παραβιάσει το νόμο. Είναι δουλειά των δημοκρατικών θεσμών να ασχοληθούν μαζί του.
Και στο κάτω κάτω ο πυρήνας της έννοιας της δημοκρατίας είναι ο σεβασμός της μειοψηφίας και της διαφορετικής άποψης, δεν είναι απλά η επικράτηση της πλειοψηφίας.
Ακόμη και σήμερα, μετά την επίθεση στον Μπουτάρη, υπήρξαν φραστικές καταδίκες του περιστατικού, που όμως διαχώριζαν τη δικαιολογημένη από την αδικαιολόγητη βία, μέσα από το «τιτίβισμα» μάλιστα του ίδιου του Πρωθυπουργού.
Όταν καταλάβουμε σ αυτή τη χώρα, ότι σε καμιά δημοκρατία, φυσικά ούτε στη δική μας ούτε ο σκοπός αγιάζεται από κανέναν αυτοβούλως, ούτε τα μέσα, ίσως καταλάβουμε πόση ζημιά έχει κάνει ο εθνολαϊκισμός και πόση ζημιά στην πατρίδα μας κάνουν εν τέλει οι δήθεν ψευτο-υπερπατριώτες. Ωστόσο ο φασισμός είναι εδώ. Υφέρπει στους διπλανούς μας, σε αρκετά ΜΜΕ, στο διαδίκτυο. Υφέρπει στις ψυχές μας και πρέπει να τον δούμε κατάματα και να τον αντιμετωπίσουμε.
Χθες ήταν ο Μπουτάρης, αύριο μπορεί να είσαι εσύ!
