Σε βλέπω, φαίνεσαι! Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Τετάρτη, 2 Μάιος 2018 23:09
  • Συντακτική Ομάδα
  • Έχεις Mail

Σε είδα, σε βλέπω, υπάρχεις παντού. Οδηγείς επιθετικά στην εθνική, πετάς σκουπίδια από το ανοιχτό παράθυρο, δεν αφήνεις προτεραιότητα και απλά είσαι ο βασιλιάς της ασφάλτου…Σε είδα στην πόλη μέσα, να παρκάρεις οπουδήποτε σε βολέψει. Να ανεβαίνεις πεζοδρόμια, να κλείνεις διαβάσεις…Είσαι και βασιλιάς του πεζοδρομίου…

Στο σπίτι σου μέσα δεν σε βλέπω, αλλά φαντάζομαι θα είσαι ο… αφέντης! Εκεί κι αν κάνεις κουμάντο, δεν σου κουνιέται κανείς. Ή μήπως όχι;

Στα εστιατόρια, στις γιορτές θα κάνεις θόρυβο, θα φανείς. Τι διάβολο αν δεν κάνουμε αισθητή την παρουσία μας τότε τι κάνουμε…

Στο σχολείο των παιδιών σου δεν σε βλέπω. Δεν είναι δουλειά για άντρες αυτή…οι γυναίκες πάνε και ρωτάνε για τα παιδιά…

Σε βλέπω όμως στο γήπεδο. Να χειρονομείς, να βρίζεις, πόσο σ αρέσει να βρίζεις ελεύθερα στο γήπεδο! Τι του διαιτητή τη μάνα, τι την αδελφή, τι κάνεις στους αντιπάλους, πως τους το κάνεις και όλα τα συναφή…

Σε βλέπω στο καφενείο, να παρακολουθείς το ματς στην τηλεόραση, να περνάς την ώρα σου μίζερα... Σε βλέπω όταν ξεκινά κάποια συζήτηση για προβλήματα. Τα ξέρεις όλα δεν σου ξεφεύγει τίποτα. Να σε έκαναν λέει μια μέρα Πρωθυπουργό, θα τα φτιαχνες όλα!  Γιατί όλοι είναι άχρηστοι, εκτός από σένα. Όλοι είναι λαμόγια, εκτός από σένα, όλοι είναι προδότες και συνωμότες…Πως τα ξέρεις όμως, και πως τα φαντάζεσαι, γιατί είσαι έξυπνος, πονηρός, πατριώτης, στην ημιμάθεια και στον ατομικισμό σου…

 Σε βλέπω στη δουλειά ή στο μαγαζί σου, άλλοτε να μοχθείς πραγματικά, να αγωνίζεσαι και άλλοτε απλά να …κάθεσαι και να περιμένεις. Συχνά σ ακούω να βρίζεις την κακή σου τύχη, την άδικη κενωνία, τα κακό κράτος, τους Γερμανούς, τους Αμερικανούς, τους μετανάστες…για όλα αλλού ρίχνεις το φταίξιμο…κι όταν ζοριστείς, θυμάσαι τα…Βελανίδια.

 Όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι Ευρωπαίοι έτρωγαν βελανίδια! Το είπες και καθάρισες όλες τις ευθύνες σου, όλες τις αδυναμίες και τις υστερήσεις σου. Σε βλέπω, μας βλέπω, παντού γύρω. Άλλοτε με συγκατάβαση, άλλοτε με αποστροφή, άλλοτε με θυμό...Αλλά δεν ωφελεί απλά να κοιταζόμαστε και να βλέπουμε έτσι ο ένας τον άλλο. Χρειάζεται και να αλλάξουμε πριν να είναι αργά….