Δεν απολαμβάνεις το ποδήλατο αν ζηλεύεις τα μηχανάκια! Του Γ. Παπακωνσταντή

  • Σάββατο, 21 Απρίλιος 2018 20:00
  • Συντακτική Ομάδα
  • Έχεις Mail

Είναι πολλά τα μίζερα στην καθημερινότητά μας. Η γενική εντύπωση στην κοινωνία είναι ότι τα πράγματα δεν είναι ευχάριστα. Οικονομικά προβλήματα, σύννεφα στις διεθνείς σχέσεις, σύννεφα στις σχέσεις γενικώς. Τα ΜΜΕ συναγωνίζονται μεταξύ τους για να δημιουργήσουν ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση. Ακόμη περισσότερο άγχος και φόβο. Άμα ξεφύγεις από το φόβο του πολέμου, σε περιμένει στη γωνία της επόμενης σελίδας, ο φόβος του ληστή. 

Όμως η ζωή τρέχει. Είναι στο φωτεινό ξημέρωμα που σπάνια το απολαμβάνουμε, ίσως γιατί το θεωρούμε ότι πάντα είναι εκεί, δεδομένο. Είναι στην καλημέρα του γείτονα, είναι στο χαμόγελο του συναδέλφου. Είναι στο ζεστό καφέ που πίνουμε το πρωί, στην αγκαλιά που μας κλείνει μέσα της, είναι στη συνηθισμένη μας διαδρομή για τη δουλειά.

Πόσες μικρές γωνίες αλλά και  στιγμές ομορφιάς δεν περνούν καθημερινά από τα μάτια μας αλλά εμείς δεν τις βλέπουμε, γιατί τις θεωρούμε δεδομένες;

Το κακό είναι ότι ο χρόνος δεν περιμένει. Κάθε στιγμή είναι μοναδική δεν επανέρχεται και όποιος πρόλαβε, πρόλαβε!

Ξέρουμε ότι κάποτε το ταξίδι της ζωής τελειώνει, όμως αλλοίμονο αν επικεντρωθούμε σ αυτή τη σκέψη.  Αλλοίμονο αν φορτωθούμε τις παρωπίδες του εγωισμού και προσπαθούμε να προσαρμόσουμε τα πράγματα όπως εμείς ακριβώς θέλουμε. Οι μικρές στιγμές, όσες μας δίνει η καθημερινότητα και όσες εμείς πασχίζουμε και κερδίζουμε, ας μη βουλιάζουν στα πελάγη της ματαιοδοξίας και του εγωισμού. Αν σ αρέσει η βόλτα με ποδήλατο, ποτέ δεν θα την απολαύσεις αν ζηλεύεις εκείνους που έχουν μηχανάκι…. Αν μπορείς να ταξιδέψεις σήμερα, έστω και χωρίς λιακάδα, απόλαυσέ το, μην περιμένεις τη λιακάδα που μπορεί να μην έρθει ποτέ ή όταν έρθει, ίσως εσύ δεν θα μπορείς να ταξιδέψεις…"Μην προσπαθείς να ζήσεις την τέλεια στιγμή, κάνε την κάθε στιγμή τέλεια",  είναι ένα πολύ συνηθισμένο τσιτάτο του διαδικτύου…Και όντως, η αναμονή του ιδανικού, μπορεί να καταστρέψει το εφικτό… Και μην ακούς, ο κόσμος δεν είναι "όλα ή τίποτα", μια άλλη συνηθισμένη φράση του διαδικτύου…Ο κόσμος είναι πολλά και λίγα και ανάλογα τη στιγμή, τη συγκυρία, διαμορφώνεται η υποκειμενικότητα των πολλών ή των λίγων. 

Η ματαιότητα των εγκοσμίων δεν υφίσταται παρά μόνο αν επικεντρωθούμε στο τέλος της ζωής. Και ενώ μια  φορά πεθαίνουμε, όλες τις άλλες στιγμές της ζωής μας ζούμε! Αυτό σημαίνει ότι απολαμβάνουμε το ταξίδι και έχουμε όλοι και ένα δικό μας τρόπο να ταξιδεύουμε! Έναν τρόπο από τον οποίο εξαρτάται αν το ταξίδι αυτό θα είναι συναρπαστικό, θα έχει εμπειρίες, θα έχει συνταξιδιώτες, αν θα γίνεται με κάρο ή με πύραυλο. Όμως σε κάθε περίπτωση, το ταξίδι είναι δικό μας. Η ζωή δική μας. Δεν μας κάνουν δυστυχισμένους ή ευτυχισμένους οι άλλοι. Εμείς τη διαμορφώνουμε και εμείς έχουμε και την ευθύνη!