Πάσχα στο... Facebook. Του Γ. Παπακωνσταντή

  • Δευτέρα, 9 Απρίλιος 2018 15:22
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Πέρασε και το Πάσχα. Γρήγορα, χωρίς πολλά πολλά, χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε, παρόλο που όσο και αν ήταν νωρίς  φέτος, ο καιρός ήταν Πασχαλιάτικος. Ένα Πάσχα όπου το Χριστός Ανέστη με όλες  εκείνες τις όμορφες ευχετήριες καρτούλες στα Social Media, συμπληρώθηκε δυναμικά από τις φωτογραφίες με σουβλισμένα αρνιά, με κοκορέτσια, με αντικριστά, με φουρνιστά… Με οικογενειακές φωτογραφίες, όπου όλοι δείχναμε πόσο ωραία περνούσαμε  με πόσο καλή παρέα είμαστε. Κάποιοι θεώρησαν σωστό να μας πληροφορήσουν ότι είναι αντισυμβατικοί και την ημέρα του Πάσχα έφαγαν Ψάρι, ενώ κάποιοι άλλοι ήδη τη Μεγάλη Παρασκευή, ανακοίνωναν με τυμπανοκρουσίες στο Facebook, ότι θα επιδίδονταν  σε ..Κρεατοφαγία, καλώντας και άλλους για ..αντίδραση στη …νηστεία.!

Έχει πλάκα η προσπάθειά μας αφενός μεν να δείξουμε ότι και εμείς συντασσόμαστε με το σύνολο, κάνουμε ότι κάνουν όλοι στις γιορτές, αλλά ταυτόχρονα θέλουμε εναγωνίως να δείξουμε ότι είμαστε και…μοναδικοί και  αντισυμβατικοί και προσπαθούμε να διαφοροποιηθούμε εναγωνίως επίσης, μέσα από το Facebook.

Όπως και νάχει, όλοι όσοι διαθέτουν ένα smartphone, ανεξαρτήτως αν έκαναν Πάσχα στο χωριό ή στην πόλη, στο βουνό ή στη θάλασσα, μόνοι ή με παρέα, τελικά έκαναν  Πάσχα στο Facebook, με τη συνεπικουρία του Instagram βεβαίως βεβαίως…Έτσι, είδα πως ήταν ο οβελίας του φίλου μου Παναγιώτη στη...Φλώρινα, της φίλης μου Μαρίας στη Θεσσαλονίκη, του γνωστού μου στο Ηράκλειο, ή του άγνωστου «φίλου» μου κάπου στα Βόρεια προάστια της Αθήνας. Σε πολλούς, γνώρισα τα συγγενολόγια τους, τους αγαπημένους τους,  τις προτιμήσεις τους στο φαγητό…

Δεν ξέρω αν ήταν όλα αυτά αναγκαία, αν μας βοηθούν κάπου, ή αν είναι  εντέλει, άχρηστες πληροφορίες που απλά μας τρώνε το χρόνο μας. Δεν ξέρω τι με έκανε και μένα να ανεβάσω τη διπλανάσταση στο χωριό μου…ίσως παρασυρμένος από τη ροή των πραγμάτων να ένιωσα την ανάγκη και γω να φωνάξω και να πω, εεε να! Εδώ είμαι κι εγώ!  Συμμετέχω στο διαδικτυακό πανηγύρι!

Συμμετέχω! Αυτή ίσως είναι η λέξη –κλειδί, που μπορεί να εξηγήσει όλον αυτόν τον ορυμαγδό αναρτήσεων στα social media. Είναι μια προσπάθεια να δηλώσουμε την ύπαρξή μας με αρκετά από εκείνα που μας συνοδεύουν…Τις συνήθειές μας, τις αναζητήσεις, τις ιδέες μας τις απόψεις μας… Συμμετοχή μέσω του διαδικτύου ανεξαρτήτως τι λέμε και τι γράφουμε, όπου τελικά όμως εύκολα γράφουμε το οτιδήποτε, είναι μάλλον το ζητούμενό μας. Συμμετοχή στη διαδικτυακή κοινωνία, μέσα από την  ασφάλεια και την άνεση του δωματίου μας ή της καφετέριας. Συμμετοχή στην κοινωνία με όλα τα καλά της συμμετοχής (δήλωση παρουσίας, κάλυψη ανάγκης του «ανήκειν», ανάγκης έκφρασης και μάλιστα με ευκολία, ανάγκη να είμαστε αρεστοί και να απολαμβάνουμε αγάπη και θαυμασμό), χωρίς όμως το τίμημα της συμμετοχής, που είναι η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα, η προσπάθεια, η συναλλαγή, το δόσιμο και κυρίως η ευθύνη.

Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό, αν τελικά η αύξηση της συμμετοχής μέσα στα social media πηγαίνει μπροστά ή όχι την κοινωνία. Ένα είναι σίγουρο. Έχει επαναπροσδιορίσει τις ανθρώπινες σχέσεις. Η εύκολη έκφραση συμπάθειας, η γενίκευση της κοινωνικής κριτικής, η ελευθερία έως ασυδοσία έκφρασης, επαναοριοθετούν όλες τις πτυχές της ανθρώπινης επικοινωνίας.   Είναι νωρίς ακόμη για να αξιολογήσουμε με την κλασσική αξιολόγηση αν αυτό είναι καλό ή κακό. Σίγουρα είναι διαφορετικό και ενδιαφέρον. Σίγουρα βοηθά στην αλληλοκατανόηση μια που αυξάνει τουλάχιστον τη λεκτική και οπτική  εκφραστικότητα. Όμως συχνά χαρακτηρίζεται και από ρηχότητα, από κενότητα, από ναρκισσισμό, ευκολία και απλοϊκότητα που μπορεί να οδηγούν στον κοινωνικό λαϊκισμό.

Όλα εξαρτώνται μάλλον από εμάς και πόσο αρμονικά μπορούμε να χρησιμοποιούμε κάθε καινοφανή δυνατότητα.  Όπως το είπε χιλιάδες χρόνια πριν ο Πρωταγόρας. «Πάντων χρημάτων μέτρον  έστιν άνθρωπος».