Και να που ξημερώνει. Πάντοτε ξημερώνει. Ο ήλιος ανατέλλει, είτε με καθαρό ουρανό είτε με σύννεφα. Ξημερώνει για όλους μας και το ξημέρωμα μας βρίσκει σε όποια κατάσταση και αν είμαστε. Άλλος ξυπνάει με ένα χαμόγελο στα χείλη, γεμάτος αισιοδοξία και έτοιμος να πιάσει τη ζωή στα χέρια του. Άλλος σηκώνεται χωρίς να έχει ξυπνήσει ακόμη. Κάποιος πάει για ύπνο το ξημέρωμα και κάποιος δεν έχει κοιμηθεί καθόλου. Έτσι είναι η ζωή. Άλλους τους ανεβάζει, άλλους τους κατεβάζει. Ένας τροχός που γυρίζει και ανεβοκατεβάζει ανθρώπους, διαθέσεις, ευτυχίες, δυστυχίες. Αυτή είναι!
Και συ τι κάνεις; Πως αντιδράς σ αυτά τα σκαμπανεβάσματα; Πως δημιουργείς το δικό σου αποτύπωμα ανάμεσα στις συγκυρίες, τις επιδράσεις και τις επιθυμίες δικές σου και των άλλων; Να μην πληγώσεις, να μη φανείς εγωιστής, να μη ρίξεις τον εαυτό σου, να νιώθεις δημιουργικός, να δείχνεις δυνατός, αφοσιωμένος, δημιουργικός
Μια ισορροπία αναζητάς, μια αρμονία, μια κάποια ένδειξη για το που τραβάς. Πυξίδα για τις ψυχές δεν υπάρχει. Υπάρχει συνήθως εκείνη η προτροπή που σου λέει το μικρό διαβολάκι ή το αγγελάκι που έχεις μέσα σου και σου λέει «τράβα από κει…» μετά σου λέει «όχι, γύρνα προς τα εκεί».
Όμως έχεις την καρδιά σου, το ένστικτό σου, έχεις τα πόδια σου να πατούν γερά στη γη, και κατά βάθος ξέρεις κατά που θα τραβήξεις…Άντε λοιπόν τράβα!
