Η ζωή θέλει όνειρα και ελπίδα
αλλιώς δεν βγαίνει καμάρι μου!
Βρέξε το πρόσωπο σου, χτένισε τα μαλλιά σου και βγες έξω να σε δει ο ήλιος!
Σκούπισε τα δάκρυα σου θα χαλάσουν τα μάτια σου να χαρεις!
Η κυρά Λένη ειχε πάντα ενα μαγικό τρόπο να σε κάνει να βλέπεις με αλλα μάτια την ζωή.
Κόντευε τα ενενήντα και οι ρυτίδες -παράσημα του χρόνου- στο πρόσωπο της, έκρυβαν δυο σπινθηροβόλα ματάκια γεμάτη γλύκα και συμπόνια.
-Δεν αξίζει παιδί μου να στεναχωριέσαι! Θα φας ακόμα πολλα χαστούκια στη ζωή εισαι μικρή ακόμα,να μάθεις να εχεις αντοχή και υπομονή. Εμεις ζήσαμε κατοχή, κακουχίες, πείνα μα δεν το βάλαμε κάτω. Πονέσαμε, ταλαιπωρηθήκαμε αλλα είχαμε αγάπη και πίστη στον θεό.
-Ειναι άδικο γιαγια,πνίγομαι! δεν το καταλαβαίνεις; Δεν μπορω να βρω δουλειά, ολοι λένε θα επικοινωνήσουμε μαζί σας.
Πανε δυο χρόνια που τελειωσα τις σπουδές μου και τιποτα, κλειστές πόρτες και ψευτικες υποσχέσεις.
Βαρέθηκα!θα φύγω! Θα παω στο εξωτερικό.
-Να φύγεις αν το θέλεις μην διστάζεις. Να παλεύεις και να ονειρευεσαι. Εισαι νέα, έξυπνη, μορφωμένη μη διστάζεις να κυνηγήσεις τα όνειρα σου. Η ζωή αγαπά τους τολμηρούς και τους τρελούς!
Κάθισε τώρα εδω να σου ετοιμάσω ενα καφεδάκι γλυκό και το συζητάμε παλι.
-Σ´ευχαριστώ γιαγια, τι θα έκανα χωρις εσένα!
- Παιδί μου…να προσέχεις τον εαυτό σου, να αγωνίζεσαι, να την παλεύεις τη ζωή
Να συγχωρείς αυτούς που σε αδίκησαν και να μην κρατάς κακία μέσα σου για αυτούς που σε πληγώσαν
Έχε θάρρος παιδί μου. Μην απελπίζεσαι. Μην χάνεις τη πίστη σου.
Και αν καμμιά φορά κουράζεσαι, και αν καμμιά φορά, νιώθεις πως γύρω σου παντού, αδιέξοδα υπάρχουν, να θυμάσαι να σηκώνεις το βλέμμα σου στον ουρανό…
*Η Αγγελική Λεοντίου είναι φιλόλογος
