Στα απλά βρίσκεται αυτό που αναζητάς! Γράφει η Αγγελική Λεοντίου

Πόσο τυχερός ειναι ο άνθρωπος που έχει κέποιον να τον περιμένει επιστρέφοντας σπίτι του.
Ακούγεται τόσο απλό και δεδομένο και όμως δεν είναι σε μια εποχή που υπάρχει η κρίση των αξιών.

Για κάποιους είναι οι  γονείς του, για άλλους  ο αγαπημένος του σύντροφος, ο φίλος, τα παιδιά του, ακόμα και το αγαπημένο του κατοικίδιο.
Πόσο θλιβερό άραγε μπορεί να είναι να μην σε περιμένει κανείς να γυρίσεις στο σπίτι;
Και όμως υπάρχουν και εκείνοι που δεν άκουσαν το "καλωσήρθες " οταν επέστρεφαν απο το σχολείο η απο την σχολή η την δουλειά.
Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που έζησαν στη σιωπή και στη μοναξιά.
Εκείνοι που μεγάλωσαν χωρίς γονείς και σε ιδρύματα.
Ακόμα και κάποιοι που ειχαν αδιάφορους γονείς, συντρόφους πνιγμένους στον εγωισμό τους.

Τι θέλει ενας άνθρωπος για να ειναι ευτυχισμένος;
Δεν απέχει πολύ ισως από αυτό που τον έκανε ευτυχισμένο οταν ήταν μικρό παιδί.
Μια στέγη, φαγητό, μια αγκαλιά, ένα φιλί, τους φίλους του για να παιξει και να διασκεδάσει.
Πόσο απλά ειναι τα ζητούμενα όταν ήμασταν παιδιά.
Πόσο άραγε αλλάζουμε όσο μεγαλώνουμε;
Πόση αξία εχει άραγε η απόκτηση υλικών αγαθών όταν δεν έχεις κάποιον να τα μοιραστείς;
Πόσο να κοστολογίσεις το χαμόγελο του ανθρώπου που σε αγαπά και χαίρεται που σε βλέπει;
Όσα χρήματα και να διαθέσεις, δεν μπορείς να το αγοράσεις.
Πόσο να κοστολογήσεις το χάδι στα μαλλιά σου και το τρυφερό φιλί, όταν είσαι λυπημένος; την παρηγοριά στον πόνο σου, την χαρά στη χαρά σου;
Ανεκτίμητα!
 Γιατί ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να μοιράζεται τα κατορθώματα του, τα συναισθήματα του και τις αποτυχίες του με τους άλλους. Όταν μοιράζεσαι τον πόνο, αυτός διαιρείται, όταν μοιράζεσαι την χαρά, αυτή πολλαπλασιάζεται…
Στα απλά βρισκεται αυτο που αναζητάς!
 

Αγγελική Λεοντίου