Την Άνοιξη βλέπει περισσότερα η καρδιά! Του Γ. Παπακωνσταντή

  • Κυριακή, 4 Μάρτιος 2018 22:11
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Κοιτάζεις το ρολόι, η ώρα είναι 6.30. Πολύ πρωί σκέφτεσαι, αλλά ήδη το φως μπαίνει από τις γρίλιες και τα σπουργίτια ακούγονται να φλυαρούν στη στέγη. Η Άνοιξη μπήκε γρήγορα φέτος, η ατμόσφαιρα είναι σχετικά υγρή, το νιώθεις μόλις σηκώνεσαι, αλλά δεν κάνει κρύο. Πλένεσαι γρήγορα και το γάβγισμα του αγαπημένου σου σκύλου σου δηλώνει ότι σε πήρε χαμπάρι. Πως το κατάλαβε από  50 μέτρα μακριά που βρίσκεται; Άγνωστο. Χαμογελάς μόνος σου, καθώς σ αρέσει αυτή η αναγνώριση. –Να κάποιος που σίγουρα με σκέφτεται, μονολογείς μέσα σου. Ντύνεσαι, κατεβαίνεις και πηγαίνεις κοντά του.

Σε λίγο, είναι δίπλα σου στο αυτοκίνητο και ανεβαίνετε σιγά προς τον κοντινό λόφο. Αφήνεις το αμάξι στο πλάτωμα και παρέα με μια χαρωπή ουρά και μια μουσούδα κολλημένη στο χώμα, μπαίνεις στη σκηνή της Άνοιξης. Παντού χρώματα, παντού αρώματα, παντού μικρόπουλα  να φτερουγίζουν, μέλισσες να ζουζουνίζουν και πινελιές από κίτρινα, κόκκινα, και άσπρα λουλούδια σε καταπράσινο φόντο, να σου χαρίζουν την ομορφιά τους.

Νωρίς η Άνοιξη φέτος, ξανασκέφτεσαι. Σαν να ξεγελάστηκε η φύση και βιάστηκε να ανθίσει κάτω από τις ζέστες των τελευταίων ημερών. Όμως η ίδια η φύση δεν είναι εκείνη που κανονίζει τη ζέστη ή το κρύο; Η ίδια η φύση δεν  φέρνει τις βροχές ή τον ήλιο; Άραγε πόσο φυσικά είναι τα φαινόμενα που παρατηρούμε και πόσο έχουμε συμβάλλει εμείς οι άνθρωποι στις εξελίξεις τους; Δεν θέλεις να απαντήσεις.

Είναι δύσκολα και άκαιρα αυτή την ώρα να σκέφτεσαι λογικά, καθώς ανεβαίνεις ψηλότερα στο λόφο και αγναντεύεις τα χωριά που φαίνονται μακριά, τις βουνοκορφές στο βάθος με το χιόνι, τα βράχια που κρέμονται πάνω σου και την οργιαστική ερωτοτροπία  που συμβαίνει γύρω σου, την ερωτοτροπία που κάνει η Άνοιξη στα φυτά, στα πουλιά στα ζώα, στους Ανθρώπους. Γεμίζεις αέρα και χρώματα, γεμίζεις μυρωδιές και ήχους. Γεμίζεις σκέψεις. Στη θέα του κατακίτρινου φανταχτερού ασπάλαθου, σκέφτεσαι πως ο έρωτας της Άνοιξης, μετατρέπει το χειρότερο αγκάθι σε ένα πανέμορφο λουλούδι.

Δε χορταίνει το μάτι ομορφιά. Αλλά και δεν βλέπει μόνο το μάτι την ομορφιά.

Την ουσία τη βλέπεις με την καρδιά, εκείνη βλέπει όσα τα μάτια δεν μπορούν να δουν, έγραφε ο Αντουάν Σαιν Εξυπερύ στο Μικρό Πρίγκιπα, και εσύ ανοίγεις όλα τα φύλλα της καρδιάς να δει όσα δε βλέπουν τα μάτια και είναι τόσα πολλά που βλέπουν τα μάτια…φαντάσου τι βλέπει η καρδιά! Και είναι Άνοιξη!