Συνέντευξη στον Παναγιώτη Βουρδουμπά.*
Αν ασχοληθεί κανείς με τις κριτικές που κατακλύζουν τον διεθνή Τύπο για την Μαρία Μανουσάκη, ανακαλύπτει ένα εγκωμιαστικό παραλήρημα. Ελάχιστοι καλλιτέχνες σε παγκόσμια κλίμακα έχουν αξιωθεί να γίνουν αποδέκτες ανάλογων εκδηλώσεων από το κοινό.
Αν θελήσει κανείς να παρακολουθήσει μια συναυλία στο Σικάγο, στο Βερολίνο, στο Τόκιο, στο Λονδίνο ή αλλού, όπου εμφανίζεται η Μαρια Μανουσάκη, θα διαπιστώσει ότι τα εισιτήρια έχουν ήδη από τις πρώτες ημέρες εξαντληθεί. Αν σταθεί κανείς έξω από μια αίθουσα, όπου έχει εκτελέσει ένα έργο η Μαρία Μανουσάκη, θα παρατηρήσει μια έκρηξη ευδαιμονίας αποτυπωμένη στα πρόσωπα των ακροατών του και μια βαθιά ευγνωμοσύνη να διανθίζει τα λόγια τους για το θείο δώρο που τους έτυχε.
Παρ’ όλα αυτά, η Μαρία Μανουσάκη που συγκαταλέγεται στους δέκα σπουδαιότερους βιολιστές του κλασικού ρεπερτορίου διεθνώς, που έχει παίξει με τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου, γνωστός για την απαράμιλλη δεξιοτεχνία και ακρίβεια, τη σπάνια ευαισθησία, τον λυρισμό και τη βαθιά μουσικότητα, είναι ένας απλός, ευγενικός και προσγειωμένος άνθρωπος 42 χρόνων, άκρως προβληματισμένος για όσα συμβαίνουν γύρω μας, αλλά και εντός μας. Την Μαρία Μανουσάκη άξιο πρεσβευτή του πολιτισμού μας στο εξωτερικό στους χαλεπούς καιρούς μας, θα τον απολαύσουμε στην συνέντευξη αυτή…
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν..
Π.Β: Τι ωραίο όργανο που είναι το βιολί, κυρία Μανουσάκη..
MM: Ο βασιλιάς της ορχήστρας, Εχει την ικανότητα να μιμηθεί εως και την ανθρώπινη φωνή. Πιστεύω πως είναι ένα όργανο που μπορεί να αγγίξει του κάθε ακροατή την ψυχή.
Π.Β: Μαρτύριο για να το κατακτήσεις?
Μ.Μ: Να κατακτήσω Και να αποκτήσω το δικό μου προσωπικό μουσικό στυλ Και να αποκτήσω τον σεβασμό σαν μουσικός και καλλιτέχνης απο έναν κόσμο που διοικείται από άντρες.
Π.Β: Πόσα βιολιά έχεις; «Είναι δύσκολο να καταλήξει κανείς στο ένα?
Μ.Μ: Έχω δύο βιολιά ένα ακουστικό και ένα ηλεκτρικό. Είναι δύσκολο να καταλήξει κάποιος σε ένα μουσικό όργανο γιατί πρέπει να ταιριάζει στο χαρακτήρα του, Θέλει πολύ ψάξιμο και πάρα πολλά λεφτά.
Π.Β: Οταν παίζεις, πάλλεται το σώμα σου και το χέρι σου μοιάζει συνέχεια του βιολιού. Εχεις κι εσύ αυτή την αίσθηση;
Μ.Μ: Γίνομαι ένα με το όργανο μου.
Π.Β Τα έχεις ασφαλίσει τα χέρια σου;
Μ.Μ: Όχι αλλά τα προσέχω πάρα πολύ..
Π.Β Πώς έχεις κατακτήσει, στις εκτελέσεις σου, αυτή την ισορροπία και το μέγιστο αποτέλεσμα? Ποιο στοιχείο της μουσικής γεννά τη μεγαλύτερη συγκίνηση? Είσαι υπέρ ή εναντίον των διασκευών?
Μ.Μ: Με Ατέλειωτες ώρες μελέτης, ακούγοντας διάφορα είδη μουσικής. Ξεκινώντας τις σπουδές μου με κλασική μουσική που βοηθάει πάντα στην τεχνική στο όργανο σου και επίσης τα τελευταία χρόνια που παίζω jazz βιολί προσπαθώ να βάλω και τα ακούσματα της κρητικής μουσικής που αγαπάω πολύ. Το στοιχείο της μουσικής που γεννά την μεγαλύτερη συγκίνηση προσωπικά για μένα ειναι το πάθος του εκτελεστή. Είμαι υπέρ των διασκευών αν γίνεται σωστά και με σεβασμό προς το πρωτότυπο. Όπως όλα γύρω μας Εξελίσσονται έτσι εξελίσσεται και η μουσική.
Π.Β: Ρυθμός, μουσικότητα .. Οι εκτελέσεις σου καθηλώνουν βαρυσήμαντους κριτικούς σε διεθνή έντυπα, οι οποίοι συχνά καταφεύγουν σε ονειρικές εκφράσεις για να αποδώσουν την κρίση τους...
Μ.Μ: Ο ρυθμός είναι η αρχή και το τέλος της μουσικής, χωρίς ρυθμό δεν έχει νόημα μια μελωδία
Π.Β : Οι κριτικοί στηρίζουν εμμέσως τις τέχνες; Και αν έπρεπε εσύ να γράψεις κριτική?
ΜΜ: Κάποιος που δεν ασχολείται έστω και λίγο με τις τέχνες, δεν έχει και δεν θα έχει ποτέ την δυνατότητα να ελευθερώσει τα συναισθήματά του και το πνευμα του. Θα ζει πάντα σε ένα κουτί. Αυτό βέβαια μαθαίνετε και από τα σχόλια από το σπίτι και από το σύστημα παιδείας σε κάθε χώρα. Οι τέχνες και η μουσική ιδιαιτέρως, ελευθερώνει το πνεύμα και το μυαλό και την δημιουργικότητα.
Π.Β: Και αν δεν είανι το πνεύμα ελέυθερο και το μυαλό δημιουργικό; Αυτό μπορεί να σημαίνει ακόμη και έναν παγκόσμιο πόλεμο; Τι νομίζετε ότι φταίει και οι άνθρωποι σκοτώνονται μεταξύ τους;
ΜΜ: Η αλαζονεία ο εγωισμός Η έλλειψη ανθρωπιάς και συμπόνοια Και η έλλειψη παιδείας.
Π.Β: Θεωρείς ότι πρέπει να γυρίσουμε πάλι στα απλά, στα βασικά;
Μ.Μ: Να σεβόμαστε τη φύση να σκεφτόμαστε πριν πράξουμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον και να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας. Να ευρηνουμε Τον τρόπο σκέψης μας Να μην κολλάμε σε παλιά πρότυπα να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας και να διαβάζουμε παραπάνω. Όταν διαβάζεις ένα βιβλίο μπαίνεις μέσα στο νου του συγγραφέα και έτσι διευρίνεις τον τρόπο σκέψης σου.
Π.Β: Τι φταίει και συχνά η ανθρωπότητα είναι ματωμένη στις ημέρες μας?
ΜΜ: Η άγνοια Ο εγωισμός και ο ρατσισμός.
Π.Β Και τι σημαίενι σεβασμός;
Μ.Μ: Η ικανότητα να ακούσεις μία άλλη οπτική γωνία Έναν διαφορετικό τρόπο σκέψεων και να μπορείς να την σεβαστείς και ας μην συμφωνείς.
Π.Β θεωρείς ότι οι τέχνες μπορούν να ςμας προφυλάξουν από τους σύγχρονους φόβους μας; Ή οποιαδήποτε θρησκεία;
Μ.Μ: Οχι, Ο μόνος τρόπος για να αλλάξεις τον τρόμο μέσα σου είναι να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου. Για μένα δεν έχει να κάνει θρησκεία και επίσης η σκέψεις μου Περί θρησκείας δεν χωράνε σε ένα καλούπι.
Π.Β: Αρκεί ο άνθρωπος κάπου να πιστεύει; Ως φιλοσοφία αντιμετωπίζετε τη θρησκεία Διαβάζετε ιερά κείμενα?
Μ.Μ: Όχι. Η φύση για μένα είναι η θεότητα, οι θρησκείες ήρθανε πολύ αργότερα και φτιάχτηκαν από ανθρώπους Για το συμφέρον της κάθε πόλης, χώρας και εθνικότητας. Αν πιστεύεις στο σύμπαν και στην εξέλιξή, δεν σου αφήνει περιθώρια για Δογματισμό.
Π.Β: Πώς, αφού υπάρχει και χάσμα μεταξύ θρησκείας και επιστήμης;
ΜΜ: Η θρησκεία ακολουθεί μια κατεύθυνση ενώ η επιστήμη ακολουθεί αμέτρητες κατευθύνσεις.
Π.Β: Θα δουλεύατε σε ένα κοινωνικό κίνημα αν σας εξέφραζε; Στον χώρο της μουσικής τι σε ενοχλεί?
Μ.Μ: Βεβαίως και θα δούλευα σε ένα κοινωνικό κίνημα.
Για να είσαι ένας σοβαρός μουσικός πρέπει να ασχολείσαι ώρες να σπουδάσεις να μελετάς να διευρίνεις τα ακούσματα σου σε διάφορα είδη μουσικής.
Πάντα βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις και υπάρχουνε μουσικοί που δεν ξέρουν να διαβάζουν νότες και παίζουν καταπληκτικά αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι κάπως ελάχιστες. Δεν ονομάζεται κάποιος μουσικός επειδή ξέρει να γρατζουνά ένα όργανο και να παίξει μια μελωδία. Είναι σα να λες ότι είσαι γιατρός επειδή ξέρεις να κλείσεις μια πληγή με μπεταντίν.
Π.Β Συμφωνείς ότι έχουμε τη δημοκρατία που μας αξίζει; Τον κόσμο που σε συναντά τον εντυπωσιάζει η απλότητά σου;
Μ.Μ: Ελάχιστες Δημοκρατίας υπάρχουν στον κόσμο. Εφόσον ακόμα υπάρχει ο νεοναζισμός αυτό δείχνει ότι σαν άνθρωποι είμαστε ακόμα πάρα πολύ πίσω και πάλι αυτό έχει να κάνει με την Έλλειψη παιδεία και τους Δογματισμούς. Δεν ξέρω αν εντυπωσιάζω με την απλότητα μου πάντως προσπαθώ να είμαι πάντα αληθινή.
Π.Β: Ετσι όπως ταξιδεύεις διαρκώς, σου μένει χρόνος για προσωπική ζωή; Και, με αυτά τα δεδομένα, πώς δημιουργεί κανείς μια σχέση, πώς συμβιώνει;
Μ.Μ: Είναι πολύ δύσκολα να βρεις κάποιον έξω από τον χώρο σου που θα μπορέσει να κατανοήσει τη ζωή που κάνεις σαν καλλιτέχνης.
Π.Β: Εσύ το πέτυχες;
Μ.Μ: Ο χρόνος θα δείξει..
Π.Β: τι σχέση έχει η μουσική σου με την Ελλάδα ?και σε σε τι ύφος εντάσσεται?
Μ.Μ: Μπορεί να έχω σπουδάσει τζαζ μουσική αλλά μέσα από αυτήν προσπαθώ πάντα να αναδείξω την κρητική μουσική και την Κρήτη μας. Η Κρήτη είναι μέσα μου και ας μην έχω ζήσει εδώ πέρα.
Π.Β: Η επαφή σου με την Ελληνική μουσική και τους εδώ καλλιτέχνες?
Μ.Μ: Δεν έχω μεγάλη επαφή με την ελληνική μουσική, Τα τελευταία χρόνια ακούω πιο πολύ την κρητική μουσική Που είναι ενσωματωμένη στο DNA μου. Δεν έχω σπουδάσει ούτε παραδοσιακό βιολί ούτε ελληνικό βιολί έχω σπουδάσει jazz βιολί κλασική μουσική και ξένη μουσική και προσπαθώ με τις γνώσεις μου να εντάξω την κρητική μουσική σ’ αυτά που ξέρω εγώ.
Π.Β : Ποια τα επόμενα σχέδια σου?
Μ.Μ: Διοργανώνω για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά, το διεθνές μουσικό φεστιβάλ Κρήτης στον Αλικιανό στις 25 Ιουλίου 2018, στο ίδρυμα Καψωμένου. Θα έχουμε και πάλι τρία πολύ δυνατά σχήματα.
Επίσης τον Μάρτη ξεκινάω το δεύτερο μου δίσκο με μουσικούς από τη Νέα Υόρκη, Συρία Αρμενία, Ισραήλ Ελλάδα και Τουρκία.
Ευελπιστώ να παίξω σε φεστιβάλ παγκοσμίως και να κάνω και μια περιοδεία στην Ευρώπη πάλι.
Π.Β: Μαρία δώσε μου τον ορισμό σου, τι σημαίνει η Κόκκινη Βαλίτσα ?
Μ.Μ: Η κόκκινη βαλίτσα που γράφτηκε στο δίσκο μου Sole Voyage (Που μπορεί κάποιος να αγοράσει στο iTunes) έχει να κάνει με τους μετανάστες που φύγανε από την Κρήτη το 1900 περίπου και ξενιτεύτηκαν για μια καλύτερη ζωή. Επίσης η κόκκινη βαλίτσα συμβολίζει τον παππού μου, που πάντα ερχόταν στην Αθήνα να μας επισκεφθεί με μια κόκκινη βαλίτσα.
Μαρία σε ευχαριστώ για την όμορφη συνέντευξη που μας παραχώρησες για την ιστιοσελίδα . CRETEWOMΑΝ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ της Μαρίας Μανουσάκη
Γεννημένη στη Νότια Αφρικη, μεγαλωμένη στην Ελλάδα και τα τελευταία 5 χρόνια εγκατεστημένη στη Νεα Υόρκη, Η βιολίστρια Μαρία Mανουσάκη είναι μια μουσικός με διεθνή παρουσία στο χώρο της τζαζ και world μουσικής.
Σπούδασε με υποτροφία στο Βerklee College of Music της Βοστώνης το 2000-2004, από το οποίο αποφοίτησε με διάκριση.
Το 2014 διοργάνωσε το Cretan World Music Festival στον Αλικιανό Χανιων, το οποίο έχει γίνει ετήσιος θεσμός, με καλεσμένους απο την Νεα Υορκη, το Ισραηλ, την Αρμενια, την Ελλαδα, Ισπανία, Γερμανία, Σουηδία και την Ιρλανδία.
Η Μαρία έχει εμφανιστεί σε πολλά φεστιβάλ και συναυλιακούς χώρους σε όλο τον κόσμο. Μεταξύ αυτών είναι το Perth Concert Hall στην Αυστραλια, το Frank Sinatra School of The Arts στη Νέα Υόρκη και η τελετή λήξης των Μεσογειακών Αγώνων στην Πεσκάρα της Ιταλίας.
Επίσης έχει εμφανιστεί με την γνωστή τραγουδίστρια ADELE, εχει άνοιξει τη συναυλία του STING στο Lincoln Center NYC και των Pet Shop Boys στο Λυκαβηττό και συνεργαστηκε με το φημισμένο gypsy jazz συγκρότημα Rosenberg triο.
Έχει εμφανιστεί στο Jazz at the Lincoln centre με τον γνωστό songwriter Matt Alber καθώς και στο Ντουμπάι, όπου παρουσίασε τη μουσική της στα διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου του 2005 και 2006. Στο Κατάρ έπαιξε για το βασιλικό γάμο το 2005.
Είναι μέλος του σχήματος Petros Klampanis CONTEXTUAL, με το οποίο εμφανίζεται σε συναυλίες σε Αμερική και Ευρώπη, Athens Experiment και Drumvoice με το οποίο έχει εμφανιστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθήνας, στο Ζάππειο Μέγαρο, στο Θέατρο Badminton και αλλού.
Το 2011 ίδρυσε το σχήμα Stephan Grappelli Project, το οποίο είναι αφιερωμένο στη μουσική του μεγάλου Γάλλου βιολιστή.
Το νέο της album “Sole Voyage” ηχογραφήθηκε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη. Εμπνέεται απο τις Κρητικές της ρίζες και την αγάπη της για την τζαζ, για να δημιουργήσει τις νέες συνθέσεις της.
Tο άλμπουμ της, κέρδισε τον τιτλο καλύτερο τζαζ άλμπουμ Αμερικής 2016 από το "The Akademia musicawards 2016".
Στο εν λόγω άλμπουμ, συμμετέχουν παγκοσμίου φήμης μουσικοί, όπως ο Shai Maestro στο πιάνο, ο Πέτρος Κλαμπάνης στο μπάσο και στην ενορχήστρωση, ο John Hadfield και Ziv Ravitz στα ντραμς, ο Mavrothi Kontanis στο ούτι και ο Tamer Pinarbassi στο κανονακι.
Είναι ένα μουσικό ταξίδι εμπνευσμένο απο τους Ελληνες μετανάστες που μετοίκισαν στο Νέο Κόσμο την δεκαετία του 1920
