Περί αγάπης και άλλων δεινών...Γράφει ο Γιώργος Παπακωνσταντής

  • Τετάρτη, 24 Ιανουάριος 2018 14:09
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Την έχουν υμνήσει ποιητές και συγγραφείς, τη διδάσκουν θρησκείες  την υπερασπίζονται ερωτευμένοι, την νιώθουν γονείς και παιδιά, την εκφράζουν φίλοι, την αναζητούν πολλοί, την εκφράζουν τουλάχιστον λεκτικά, επίσης πολλοί, αλλά πόσοι την  αισθάνονται; Και τι είναι τελικά η αγάπη; 

Είναι ανώφελο να μιλάς γι’ αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της μας λέει ο Πάολο Κοέλιο,

Όμως η αγάπη γεννιέται και υπάρχει παντού. Αποτελεί την ύψιστη έκφραση του ανθρώπου στη διασύνδεσή του με άλλους ανθρώπους. Ο διαχωρισμός αγάπης και έρωτα δίνεται από τον Άγγελο Τερζάκη:

Τι σχέση έχει με την αγάπη ο έρωτας; Η αγάπη είναι αυταπάρνηση, ο έρωτας εγωισμός.

Ενώ ο Μπωντλαίρ, επισημαίνει απλά ότι  Αγάπη είναι η ανάγκη να φύγεις από τον εαυτό σου.

Ο γνωστός γάλλος συγγραφέας του Μικρού Πρίγκιπα, Αντουάν Σαιν Εξυπερύ, αναφέρει ότι αγάπη δεν είναι να κοιτάζει ο ένας τον άλλο, αλλά να κοιτάζουν και οι δυο στην ίδια κατεύθυνση.

Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα ανεξέλεγκτο, ένα συναίσθημα που συνδέει συγγενείς, φίλους αλλά και ερωτευμένους,

 Αγάπη είναι να ξενυχτάς όλη τη νύχτα δίπλα σε ένα άρρωστο παιδί ή σε έναν υγιή ενήλικα. Λέει ο Βρετανός δημοσιογράφος David Frost, 1939-2013, προσπαθώντας να αποδώσει το σύνολο της ανιδιοτελούς και της ερωτικής αγάπης.

Περισσότερο  έχει υμνηθεί  η ερωτική αγάπη. Είναι εκείνο το συναίσθημα  που σε ένα ζευγάρι ερωτευμένων  συμπληρώνει το πάθος και τον πόθο, την έλξη και την επιθυμία και από  ξεχωριστά συναισθήματα τα μετατρέπει σε  ολοκληρωτικό έρωτα. Είναι η  διαφοροποίηση του «θέλω» από το «αγαπώ». Το θέλω, είναι απλά εγωκτητικό. Επιθυμώ τον άλλο για μένα,  όπως τον θέλω εγώ. Η αγάπη είναι βαθύτερη, αγαπώ τον άλλο γι αυτό που είναι και τον επιθυμώ όπως το θέλει αυτός. Συχνά η αγάπη χάνεται ακριβώς μέσα στις προσωπικές επιθυμίες που προκύπτουν από την  αμφιβολία. Χάνεται στην επιθυμία της κυριαρχίας και της μη ανταπόκρισης στα πρότυπα που θέτει εκείνος που υποτίθεται αγαπά. Αντίθετα η αγάπη είναι σε όλες της τις εκφάνσεις η αρετή της συγχώρεσης, της ειλικρίνειας, του σεβασμού και της αποδοχής του άλλου.

Το να αγαπάς δεν σημαίνει να αποχωρίζεσαι την ελευθερία σου. Σημαίνει να της δίνεις ένα νόημα. Λέει ο Γάλλος συγγραφέας Marc Lévy,

Άλλωστε σύμφωνα με τον Μπαλζάκ, η αγάπη δεν είναι μόνο συναίσθημα, είναι και τέχνη!

Ο Irvin D. Yalom, ο γνωστότερος ψυχοθεραπευτής της εποχής μας, απλά μας προσδιορίζει ότι  Η ώριμη αγάπη είναι όταν αγαπάς, όχι όταν αγαπιέσαι.

Είναι δύσκολο τελικά να προσδιορίσεις με ένα υπάρχει ή δεν υπάρχει, την αγάπη. Αλλά όσο οι μητέρες θα ξενυχτούν πάνω στην ανάσα των παιδιών τους, όσο τα παιδιά θα συγκεντρώνονται γύρω από το κρεβάτι του άρρωστου γονιού, όσο οι ερωτευμένοι θα ξεροσταλιάζουν στο κρύο για μια αγκαλιά και όσο άνδρες και γυναίκες θα συγχωρούν και θα βάζουν στην άκρη εγωισμούς και θα αλλάζουν τον εαυτό τους, εκεί η αγάπη υπάρχει. Και όπως λέει και μια Σουηδική παροιμία:

 Αγάπα με όταν το αξίζω λιγότερο, γιατί τότε το χρειάζομαι περισσότερο!