Κρύο Τζάκι μα ζεστές οι καρδιές! Του Γιώργου Παπακωνσταντή

  • Κυριακή, 21 Ιανουάριος 2018 23:51
  • Συντακτική Ομάδα
  • Editorial

Χειμώνας, καταχείμωνο, αλλά είναι Κυριακή η μέρα δεν είναι και πολύ άσχημη και αποφασίζεις με την παρέα σου να πάτε μια εκδρομούλα μέχρι τον Ομαλό. Χιόνια δεν έχει, αλλά η θέα των βουνών σε αντίθεση με το οροπέδιο και τα χαμηλά σύννεφα που τα παρασέρνει ένας δυνατούτσικος ανατολικός άνεμος, δημιουργούν πανέμορφες εικόνες. Βολτάρουμε λίγο έξω από την είσοδο του φαραγγιού και καταλήγουμε εμείς μαζί με άλλους, στο μοναδικό εστιατόριο που βρίσκεται στο σημείο, κυριολεκτικά πάνω στην είσοδο του. Το σκηνικό είναι αυτό που λέμε εντελώς χειμωνιάτικο. Το υγρό σύννεφο να καλύπτει τα πάντα γύρω, κυνηγημένο από τον άνεμο, όλα να μουλιάζουν από την κρύα σιγανή βροχή και το κρύο αρκετά τσουχτερό.

Φαντάζεσαι λοιπόν ότι μπαίνεις στο τέλειο καταφύγιο του Χειμώνα. Ότι θα βρεις μια ζεστή φωτιά να σε περιμένει, ζεστό φαγητό και κρασί, καφέ ή τσάι…

Μπήκαμε μέσα χουχουλιάζοντας και είδαμε ότι και άλλοι κάθονταν στα τραπέζια, φορώντας τα μπουφάν τους και…περιμένοντας.

Εκεί ήρθε η μεγάλη απογοήτευση. Υπήρχε τζάκι αλλά δεν άναβε. Αλληλοκοιταζόμαστε. Είναι δυνατόν; Σήμερα, Κυριακή που περίμεναν κόσμο να μην έχουν ανάψει το Τζάκι; Μας φαινόταν σαν ιεροσυλία. Τόση ήταν η προκατάληψή μας για την  έλλειψη της φωτιάς που περιμέναμε, ώστε  σκεφτήκαμε να φύγουμε, να πάμε αλλού. Όμως η πείνα υπερνίκησε.

Βλάβη στην Καμινάδα, ήταν η εξήγηση του υπεύθυνου. Ωστόσο περίεργη ησυχία υπήρχε. Η κίνηση των πιάτων ήταν…ανύπαρκτη, γιατί δύο όλα κι όλα ήταν τα άτομα που σέρβιραν και ήταν και στην κουζίνα. Ευθύς η απώλεια του τζακιού ξεχάστηκε…Το ενδεχόμενο να μη φάμε ή να αργήσουμε υπερβολικά μας άγχωσε. Ποιος ενδιαφερόταν τώρα για φωτιές και τζάκια. Εδώ υπήρχε σοβαρότερος κίνδυνος. Μια ματιά τριγύρω και λίγη παρατήρηση μας έδειξε ότι όλοι περίμεναν. Πιάτα δεν υπήρχαν στα τραπέζια. Κίνηση καμία. Ανησυχήσαμε κάμποση ώρα μέχρι που μας έφεραν το ψωμί. Με ιδιαίτερη άνεση, χωρίς άγχος και με το χαμόγελο του μεσόκοπου κυρίου που μας το έφερε. Ψωμί σκέτο. Καταλάβαμε ότι θα περιμέναμε και είπαμε να το διασκεδάσουμε. Έξω ο καιρός λυσσομανούσε. Ο Γκίγκιλος είχε καλυφθεί από πυκνή ομίχλη και μεις μασουλούσαμε το νοστιμότερο ψωμάκι.  Η πείνα χορταίνει και με ψωμί σκέτο!

Αφού αστειευτήκαμε λίγο με την κατάσταση, αποφασίσαμε να ενεργοποιηθούμε και μεις αλλά και κάποιοι από τις άλλες παρέες. Ελλείψει σερβιτόρων, άλλος σέρβιρε το κρασί, άλλος τις σαλάτες. Στο τέλος ήρθαν και τα κρεατικά. Το πήραμε θετικά, δεν γκρινιάξαμε αντίθετα το διασκεδάσαμε κάπως, γελάσαμε και γίναμε όλοι μια παρέα…Είναι από εκείνες τις φορές που παρά τις δυσκολίες και τις ευκαιρίες για…γκρίνια, τίποτα δε σου χαλάει τη διάθεση  

Αργήσαμε αλλά φάγαμε και αφού χορτάσαμε, ασχοληθήκαμε πάλι με το Τζάκι…

Μα τέτοια μέρα με τέτοιο καιρό σε αυτό το μέρος και να είναι σβηστό;