Τα Χριστούγεννα ήδη πέρασαν και αναμένουμε την Πρωτοχρονιά. Τα περιμέναμε πως και πως, όπως κάθε χρόνο. Προετοιμαζόμαστε για αυτό. Προετοιμάζουμε τα σπίτια μας, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε εορταστικό κλίμα (mood στη… νεοελληνική διάλεκτο), προετοιμάζουμε τις ψυχές μας…
Γεμίζουμε λαμπιόνια τους δρόμους, γεμίζουμε λαμπιόνια τα σπίτια μας, χρωματιστά, ή άλλα που αναβοσβήνουν και έτσι προσπαθούμε να φωτίσουμε και τις καρδιές μας. Να δημιουργήσουμε τα φώτα της παράστασης που θα λάμψουμε.
Ψώνια, έξοδοι με φίλους, οικογενειακές συγκεντρώσεις…
Όλα αυτά δημιουργούν, είναι αλήθεια, μια διαφορετικότητα σε σχέση με τον υπόλοιπο χρόνο. Γιατί τα ψώνια, οι έξοδοι με φίλους αγαπημένους ή με την οικογένεια είναι όμορφα όποτε και αν γίνονται, όμως την περίοδο των Χριστουγέννων, όλοι πιέζονται κατά κάποιο τρόπο να κατευθύνουν τα συναισθήματά τους σε πιο εορταστική κατεύθυνση. Συχνά πετυχαίνει. Άλλοτε όχι. Η πίεση όμως αυτή είναι υποβοηθητική για τους περισσότερους, μια που κατά κάποιον τρόπο συμβάλλει στη δημιουργία θετικών συναισθημάτων. Πιο αγαπησιάρικων, περισσότερο αισιόδοξων. Συχνά η περίοδος των εορτών εμπεριέχει μια αδιόρατη ελπίδα για πολλούς. Ένας κύκλος κλείνει και ένας άλλος ανοίγει. Ο καθένας ανοιγοκλείνει το δικό του κύκλο, μέσα από τις αναζητήσεις, τις ελπίδες, τις αυτοκριτικές και τις προσδοκίες του.
Όλοι προσπαθούμε να εντάξουμε το εορταστικό κλίμα στις προσωπικές μας επιδιώξεις. Οι ευχές πάνε κι έρχονται, οι κοινωνικές επαφές ζωηρεύουν, η διασκέδαση εντείνεται, αλλά όταν πέφτουν τα φώτα, ο καθένας μόνος του, με τον εαυτό του, κουβεντιάζει με το δικό του Άη Βασίλη, για τις προσδοκίες, τις ελπίδες και τις αστοχίες του. Του ζητά τις χαρές της ζωής του, τα δώρα του, εκείνα που του λείπουν και σαν μικρό παιδί περιμένει με αφορμή τις γιορτινές μέρες, να προκύψουν.
Όμως μεγαλώσαμε πια. Τα δώρα δεν τα φέρνει ο Αη Βασίλης…Εμείς γινόμαστε ο Αη Βασίλης του εαυτού μας, εμείς μόνοι μας, μαζί με εκείνους που αποδεδειγμένα μας αγαπούν…Και συχνά τα πράγματα δεν είναι και τόσο εορταστικά. Για αυτό άλλωστε πολλοί μιλάνε και για την κατάθλιψη των εορτών. Γιατί το κατά παραγγελία συναίσθημα δεν βγήκε…Γιατί ο Αη Βασίλης σου, εσύ δηλαδή, δεν τα κατάφερε ή γιατί απλά άλλα προσδοκάς και άλλα η ζωή σου φέρνει.
Οι γιορτές είναι χαρά, είναι γέλιο, είναι ελπίδα, όταν όλα αυτά τα έχεις ήδη μέσα σου. Μπορεί καταχωμένα σε μια γωνιά, ίσως και αποδιωγμένα, αλλά τελικά μπορεί μέσα από τα λαμπιόνια, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια ή στο γιορτινό τραπέζι να τα ανακαλύπτεις ξανά, και να τα βλέπεις να λάμπουν.
Στο χέρι μας είναι να φροντίσουμε να τα βλέπουμε όμως και σε φυσιολογικές συνθήκες φωτισμού!
